Je waarom in donkere dagen De open voordeur

Een reflectie over bewustwording, oude patronen en zelfregie

11.2025 — mijn ochtendreflectie tijdens de meditatie

De laatste tijd ben ik hard aan het oefenen om mijn aandacht te houden bij wat er nú gebeurt.

Mijn innerlijke criticus, de kleine Nina, zorgt er vanzelf wel voor dat ik vaak denk in termen van resultaat. Dat hoef ik niet te trainen, dat loopt vanzelf. 😅

Wat ik wél leer, is focussen op het NU. Wat ben ik nu aan het doen? Waar ben ik nu met mijn aandacht?

Tijdens mijn meditatie kwam het besef dat loslaten eigenlijk niets anders is dan bewust zijn van de stap die je nu zet. Leren loslaten is letterlijk: niet denken aan de volgende stap. En dat voelde zó bevrijdend.

Bewustwording creëert een gevoel van zelfbepaling, van terug aan het stuur van je eigen leven te zitten.

Wanneer je “crasht” zonder te weten waarom

Gisteren had ik een intakegesprek met een vrouw die zich had ingeschreven voor het traject ‘sterker omgaan met stress’. Haar woorden bleven hangen:

“Ik ben gecrasht tijdens mijn verlof in september.”

Toen ik vroeg wat ze bedoelde, zei ze: “Ik begon plots hevig te wenen, zomaar, door een opmerking die eigenlijk banaal was.” Ze is een actieve vrouw, altijd bezig: wandelen, uitstapjes, bezichtigen. Maar tijdens haar vakantie had ze nauwelijks fut. Twee wandelingen, en dat was het. Ze voelde zich leeg.

En eerlijk? Het was niet verwonderlijk. Haar vatje was gewoon op.

Vermoeidheid en emoties zijn volgens mij de twee grootste “dooddoeners” als het gaat over omgaan met stress. Ze leggen je letterlijk lam.

Daarom is het zó belangrijk om het niet zover te laten komen — om te leren luisteren, voelen, stoppen, nog vóór je crasht.

De open voordeur

Tijdens ons gesprek kwam er een mooi beeld naar boven. Ik werk graag met beeldspraak, omdat het dingen helder maakt zonder ingewikkelde woorden.

Deze vrouw is als een huis met een voordeur die altijd openstaat. Ze laat iedereen toe, omdat ze graag de leegte vult die ze vanbinnen voelt. Maar ze vergeet die deur af en toe eens dicht te trekken.

En wat gebeurt er dan? Het huis koelt af. De meubelen trekken krom van de koude en vochtigheid.

We hebben allemaal momenten waarop we onze voordeur te lang open laten staan. We geven, zorgen, luisteren, doen. En we vullen onze innerlijke leegte met van alles van buitenaf: eten, scrollen, werken, pleasen, roken… noem maar op.

Maar zolang we die leegte vullen met dingen van buiten onszelf, blijft ze leeg. Want alles wat van buiten komt, is tijdelijk. Quick fixes.

Je waarom in donkere dagen

De herfst en wintermaanden brengen vaak stilte, vertraging en introspectie. Bij sommigen roept dat rust op, bij anderen net onrust. Want als het stiller wordt rondom ons, worden we geconfronteerd met wat er binnenin leeft.

Dat is precies wat ik bedoel met je waarom vinden in donkere dagen. Wanneer alles trager gaat, wanneer de buitenwereld minder prikkels geeft, komt de vraag vanzelf:

“Waarom doe ik wat ik doe?”

“Wat vult mij écht?”

Bij die vrouw, met haar open voordeur, zag ik hoe makkelijk we onze dagen vullen met doen, zorgen en presteren, zonder te voelen waarom we dat allemaal doen. En dat is vaak de reden waarom we leeglopen: we verliezen de verbinding met onszelf, met onze diepere drijfveer.

Je waarom is dat kleine vlammetje binnenin, dat je richting geeft wanneer het donker wordt. Maar dat vlammetje brandt alleen als je het voedt met aandacht, rust en bewustwording.

Met het NU.

Oude patronen en kromgetrokken meubelen

De vrouw vertelde dat haar vader vaak zei:

“Laat mij dat maar doen, jij kan dat toch niet.”

“Begin er niet aan, dat zal op niks trekken.”

Zulke boodschappen nestelen zich diep in je hoofd. Ze vormen oude patronen die je blijft herhalen, vaak zonder dat je het doorhebt. Patronen die je energie opslorpen, je zelfwaarde aantasten en je innerlijke meubelen langzaam doen verrotten.

Maar je hoeft er niet in te blijven wonen. Je kan veranderen. Echt waar.

Het begint met herkennen wat er gebeurt. En daarna: leren beheersen.

De essentie van loslaten

We willen allemaal leren loslaten, maar vaak focussen we te veel op het doel:

“Ik wil rust vinden.”, “Ik wil die deur leren sluiten.”

Toch ligt de sleutel niet in de toekomst, maar in het NU. Loslaten is bewust blijven bij wat je nu doet. Als ik mijn blik te hard richt op waar ik “moet” geraken, raak ik uitgeput. Want we weten nooit wanneer dat moment zal komen. Onwetendheid creëert onzekerheid, en onzekerheid vreet energie.

De eerste stap is altijd: bewustwording. Kijken naar het nu, voelen wat er speelt, ademen, en de energie van dit moment bewaren.

Thuis bij jezelf

En dat, vind ik, is je waarom in donkere dagen: leren terugkeren naar jezelf, naar wat er écht toe doet, niet in het lawaai van de buitenwereld, maar in de stilte van het nu.

Leven in het NU vraagt oefening. Maar el

ke keer dat je je aandacht terugbrengt naar dit moment, trek je de voordeur even dicht. Je huis warmt op. Je meubelen trekken recht. En langzaam, stap voor stap, kom je weer thuis bij jezelf.

Reflectievraag:

Wat is jouw waarom in deze donkere dagen, en welke deur mag jij vandaag even sluiten om de warmte binnen te houden?